Shabda

Śábda (Sanscritice; 'sonus orationis') in grammatica Sanscrita est dictum sensu perfunctionis linguisticae.

In classica philosophia linguae Indica, Katyayana grammaticus dixit shabdam esse aeternam (nitya), cum artha ('significationem'), et ambas coniunctionem mutuam partire. Apud Patanjali, perpetuus shabdae aspectus est sphoṭa ('significatio'), sed dhvani ('sonus, acustica') in shabda brevis est.

Vocabulum om (aum), sacra Hinduismi, Buddhismi, et Iainismi syllaba, primus sonus resonans et vibrans intra ens singulum habetur. Significat etiam totum universum non dualisticum. In Buddhismo, om cum rota (chakra) coronali et luce alba congruit.

• Liber sacer
• Mantra
• Textus religiosus